2016-07-29 23:45
Έλαβε χώρα στην περιοχή Αθήναι του νομού ΑΘΗΝAΝ.
Γειά σας, λέγομαι Θάλεια Κ. (ψευδώνυμο). Η μαρτυρία μου έχει να
κάνει με κάτι που ίσως ήταν φάντασμα. +ουλεύω σε λογιστικό
γραφείο στο κέντρο της Αθήνας και η δουλειά απαιτεί πολλές φορές
να μένω μέχρι αργά το βράδυ μόνη στο γραφείο. Πέρσι το καλοκαίρι
αναγκάστηκα να μείνω μέχρι αργά περίπου δύο τα ξημαρώματα για
να ελέγξω από την αρχή την δουλειά ενός πελάτη. Όταν τέλειωσα και
ήμουν έτοιμη να φύγω ένιωθα φοβερά κουρασμένη. Ήταν
περασμένες δύο σίγουρα. Ξέρω ότι ήμουν απολύτως μόνη στο κτίριο.
Προκειται για ένα σχετικά παλιό τριόρωφο κτίσμα που έχει
μετατραπεί σε γραφεία. Υπάρχουν λίγα ανοιχτά γραφεία στο κτίριο
(τον πρώτο όροφο χρησιμοποιεί σαν ενιαίο χώρο ένα μεταφραστικό
γραφείο) και τα περισσότερα είναι συνήθως σε ενοίκιο. Κλείδωσα το
γραφείο και κατέβηκα από τις σκάλες. Καθώς προχωρούσα στο
διάδρομο του ισογείου ακούω να καλεί κάποιος το ασανσέρ και το
ασανσέρ να ανεβαίνει. Έμεινα κόκαλο. Είχα ακούσει τον οδοντίατρο
που είναι στο διπλανό γραφείο να φεύγει πριν πολλές ώρες και τον
είχα ακούσει να κλειδώνει την εξώπορτα του κτιρίου. Ήμουν
απολύτως βέβαιη ότι κανείς άλλος δεν βρίσκονταν στο κτίριο.
Ανησύχησα, όχι για φαντάσματα και πήγα προς την είσοδο για να
προλάβω να ξεκλειδώσω και να βγω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Φοβήθηκα ότι κάποιος είχε μείνει μέσα στο κτίριο και με περίμενε να
βγω από το γραφείο μου. Καθώς ξεκλείδωνα την είσοδο ακούω την
πορτα του ασανσέρ στο ισόγειο να ανοίγει και 4-5 βήματα προς το
διάδρομο (το ασανσέρ είναι σε γωνία και όταν βρίσκεσαι στο
διάδρομο δεν το βλέπεις αν δεν στρίψεις αριστερά όπως θα μπεις).
Μένω στην πόρτα για να δω ποιός είναι και..κανείς. Τίποτα, αέρας.
Αφήνω ανοιχτή την είσοδο ανάβω το φως και προχωράω στο
διάδρομο ετοιμη να φωνάξω σε περίπτωση που κάποιος μου επιτεθεί.
Φτάνω στο ασανσέρ, κανείς! Το ασανσέρ βρίσκονταν στο ισόγειο
αλλά κανείς δεν υπήρχε εκεί. +εν υπάρχουν πόρτες άλλες στο ισόγειο
εκτός από την εξώπορτα, όπου βρισκόμουν εγώ όταν άκουσα το
ασανσέρ να ανοίγει και μια πόρτα που οδηγεί κάτω στο
λεβητοστάσιο. Την δοκίμασα και ήταν κλειδωμένη. Στο σημείο αυτό
αποφασίζω να φύγω όσο γρηγορότερα μπορούσα. Βγήκα στο δρόμο
χωρίς ούτε να κλειδώσω την οικοδομή και πήρα ταξί για το σπίτι.
Από τότε έχω δουλέψει αργά βράδυ αλλά κοιτάω πάντα να είμαι με
κάποια συνάδελφο ή να φεύγω πριν τις 11 και ευτυχώς δεν
ξανάκουσα το ασανσέρ να κινείται μόνο του. Ρώτησα συναδέλφους
και φίλες από τα διπλανά γραφεία και μου είπαν ότι δεν είδαν ποτέ
κάτι παρόμοιο ούτε πρόσεξαν κάτι περίεργο στην οικοδομή. Μου
είπαν όμως κάτι άλλο: πριν 20 και βάλε χρόνια είχε πεθάνει από
εγκεφαλικό στο γραφείο του ένας ασφαλιστής. Να ήταν αυτός;