Έλαβε χώρα στην περιοχή ΑΓΙΟΝ του νομού ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ.
Είχε πέσει στα χέρια μου πριν από μερικούς μήνες ένα τεύχος από το περιοδικό "ΤρίτοΜάτι" (γενικά δεν το έχω σε ιδιαίτερη εκτίμηση-για διάφορους λόγους-που και πουόμως δημοσιεύει και τίποτα της προκοπής). Σε ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο του οσυγγραφέας-ερευνητής Λίτσας αφηγείται τις περιπέτειές του από τις μάλλον περίεργες επισκέψεις του στο Άγιο Όρος. Εκεί ούτε λίγο ούτε πολύ διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους ότι, στα υπόγεια ενός μοναστηριού που είχε επιχειρήσει να "αλαφρώσει" μαζί με μια ιδιόμορφη παρέα και σε διαδρόμους που προεκτείνονταν σε περάσματα 100δων μέτρων κάτω από την επιφάνεια του, συνάντησε ένα γιγαντόσωμο ανθρωπόμορφο ον, το οποίο εμφανισιακά παρουσίαζε εκπληκτικές ομοιότητες με την μυθολογούμενη περιγραφή του Εριχθονίου. Ισχυρίζεται ότι το παρατήρησε να διέρχεται από μια κεντρική σήραγγα, καθώς ο ίδιος κρυφοκοιτούσε από ένα σημείο όπου είχε προλάβει να κρυφθεί έχοντας ακούσει τον εκκωφαντικό θόρυβο που έκανε. Το ίδιο το άρθρο καλύπτει αρκετές σελίδες και θα συνιστούσα μια ενδελεχή ανάγνωση αν ποτέ το πετύχετε, μιας και το συνολικό αφιέρωμα πάνω στο Άγιο Όρος που περιέχει είναι το λιγότερο εντυπωσιακό. (Σημ. Aragorn : Το απόσπασμα από το περιοδικό λέει τα εξής : "Είχαμε μόλις προσπεράσει μία εγκάρσια σήραγγα στη δική μας και σταθήκαμε για ένα λεπτό να συζητήσουμε - χαμηλόφωνα από ένστικτο - για το αν θα συνεχίζαμε την κατηφορική μας πορεία και για πόσο όταν ακούσαμε έναν απροσδιόριστο στην αρχή ήχο, ο οποίος φαινόταν ότι πλησίαζε από τη μία μεριά της σήραγγας που μόλις είχαμε προσπεράσει, προς τον δικό μας διάδρομο. Σε λίγα δευτερόλεπτα ο ήχος έγινε πιο ευδιάκριτος και στιγμές αργότερα τελείως ξεκάθαρος: η δυνατή σφυρικτή ανάσα ενός μεγάλου ζώου και ο ήχος από πλαδαρές σάρκες που μετακινούντο στον πέτρινο διάδρομο! Αυτόματα συνεννοηθήκαμε με το βλέμμα, όπως μόνο δύο σύντροφοι σε παλαιούς αγώνες μπορούν να συνεννοηθούν και εγώ έπεσα μπρούμυτα στο δάπεδο του διαδρόμου ενώ ο Βασίλης όρθιος κολλούσε τη ράχη του και όλο του το σώμα, στον ένα από τους δύο τοίχους που μας πλαισίωναν. Έτσι σε μια βιαστική επιπόλαιη ματιά, στο αμυδρό φως, ο διάδρομος μπορούσε να δείχνει κενός, με ελάχιστα μικρότερων διαστάσεων διατομή. Και τότε τον είδαμε! Πρόβαλε ολόκληρος με μακριά μαλλιά και γένια, ψηλός όσο το κεφάλι του να αγγίζει σχεδόν την οροφή του διαδρόμου, φαρδύς τόσο όσο σχεδόν και η σήραγγα, με το στήθος του να ανεβοκατεβαίνει σαν τεράστιο φυσερό, όπως ανέπνεε βαθιά και ρυθμικά! Πέρασε βιαστικά από μπροστά μας, μόλις 8- 10 μέτρα μακριά και χώθηκε στη συνέχεια του δρόμου του, γενόμενος άφαντος ενώ για δέκατα του δευτερολέπτου προλάβαμε να δούμε τις ουρές από τα φίδια που είχε για πόδια από τους μηρούς και κάτω, να σέρνονται πίσω από το πελώριο σώμα του Γίγαντα!" +εν σας φαίνεται λίγο χοντροκομμένο; )