2018-01-28 05:02
Έλαβε χώρα στην περιοχή Πεντέλη του νομού ΑΘΗΝAΝ.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό επεισόδιο αυτής της τρελής υπόθεσης –
δεν μου πάει να την πω έρευνα – ήταν και το ακόλουθο. Σε ακτίνα
δύο μέτρων από το άνοιγμα όπου τοποθετήθηκε η πρώτη σκάλα στο
βάθος δεξιά της σπηλιάς (το άνοιγμα που οδηγεί στο τούνελ στην
άκρη του οποίου υπάρχει το πηγάδι) ανακαλύψαμε ένα καινούργιο
άνοιγμα. Ήταν κάτι σημαντικό, γιατί, στις τόσες φορές που είχαμε
ήδη πάει, κανένα νέο πέρασμα δεν είχε βρεθεί. Και να τώρα που
βρισκόταν ένα, και μάλιστα σε σημείο που το ξέραμε σαν το σπίτι
μας! Πως και δεν το είχαμε δει τόσο καιρό; αναρωτηθήκαμε.
+οκίμασα να κατέβω πρώτος (ήταν πηγάδι), αλλά δεν χωρούσα.
Τελικά δύο μόνο από τα μέλη της ομάδας χωρούσαν. Μια κοπέλα και
ένας από τους άνδρες. Αυτοί κατέβηκαν. Τους υπόλοιπους τους
χώρισα σε δύο ομάδες. Η μία μπήκε από το γνωστό άνοιγμα που
έβγαζε στο πηγάδι και η άλλη από κάποιο άνοιγμα ψηλότερα. Εγώ
κάθισα απʼ έξω στην κεντρική αίθουσα για να συντονίζω τις τρεις
ομάδες. Κάθισα δίπλα στο νέο άνοιγμα. γιατί αυτό ενδιέφερε
περισσότερο. Η κοπέλα και ο σύντροφος της περιέγραφαν
μεγαλόφωνα τι έβλεπαν. Σύμφωνα με τη περιγραφή τους, βρέθηκαν
σʼ ένα μεγάλο τούνελ, πολύ ευρύχωρο, όπου «μπορούσαν αρκετά
άτομα να περπατήσουν ή και να τρέξουν όρθια», όπως είπαν
χαρακτηριστικά. Εγώ άκουγα αυτή τη περιγραφή από ψηλά και γιʼ
αρκετή ώρα η φωνή τους όλο και απομακρυνόταν και γινόταν ολοένα
και πιο αμυδρή, σαν να έφτανε από μεγάλη απόσταση. Πραγματικά –
κρίνοντας ακουστικά – θα πρέπει να είχαν βρει κάποιο μεγάλο
τούνελ. Και ξαφνικά, σε κάποιο σημείο, οι τρεις ομάδες
συναντήθηκαν! Ποτέ δεν ανακαλύψαμε πως η ομάδα των δύο που
είχαν κατέβει στο άγνωστο πηγάδι συνάντησε τους άλλους. Όταν
ξαναγυρίσαμε για πιο συστηματική εξέταση του νέου τούνελ
στάθηκα αδύνατον να το βρούμε. Περισσότερες από δέκα φορές
δοκιμάσαμε να βρούμε το τούνελ αυτό, χωρίς επιτυχία. Και όμως, βρισκόταν σʼ ένα σημείο που όχι μόνο το γνωρίζαμε και με κλειστά
τα μάτια. αλλά και σε ένα κοίλωμα περιορισμένης έκτασης. Ήταν το
δεύτερο τούνελ που χάναμε!( Το πρώτο ήταν ένα άνοιγμα στη μέση
και αριστερά της σπηλιάς και στο τέρμα του έβλεπε κανείς… φως
ημέρας. Ένας σωρός χώμα είχε εμποδίσει το πέρασμα εκείνη τη
φορά. Όταν ξαναγυρίσαμε κατάλληλα προετοιμασμένοι, το τούνελ
δεν βρισκόταν πουθενά).